Σώμα Γη Χρώματα απ’ τ Μητσάκα τς ιλιές, σντου δρόμου για του Τσιρνέλj.

Το σκηνικό είναι καταπράσινο με νερά, πολλά νερά, φωνές πουλιών, μουγκρητά άγριων ζώων και ζουζούνισμα από μελίσσια. Στον αέρα πεταλούδες κι από θεϊκή παλέτα έχουν δραπετεύσει χιλιάδες χρώματα. Όλα ονειρικά, φτιαγμένα από υλικά που μόνο η φαντασία μπορεί να βρει.

Η βόλτα ξεκινάει ένα σαββατιάτικο ηλιόλουστο πρωινό, γιατί καλό είναι να μη ξεχνάμε πως μετριέται η ζωή μας. Ο καθένας μόνος του, αρσενικός ή θηλυκός, με τις νύχτες του γεμάτες φαντασιώσεις και επιθυμίες απωθημένες στο πίσω μέρος του μυαλού του. Εκεί που δεν υπάρχει ο δράκος τιμωρός, ούτε η κακιά μάγισσα που του παίρνει τα λόγια όταν θέλει να εκφράσει όλα όσα υγραίνουν τα όνειρά του.

Το γρασίδι γίνεται χωράφι γεμάτο κίτρινο στάρι και ξερές παπαρούνες και το χωράφι γίνεται καράβι σε πολύχρωμες θάλασσες, που άλλοτε παίρνουν το χρώμα του πορτοκαλιού κι άλλοτε το χρώμα του αίματος.

Σώμα Γη Χρώματα

Όλα αλλάζουν με υπερβολική ταχύτητα. Πιο γρήγορα κι απ’ το φως που περνάει και χάνεται. Για να ‘ρθει η νύχτα με τα μυστήρια νυχτοπούλια κι ύστερα πάλι το πρωί με τις πολύχρωμες ανταύγειες. Ο χρόνος έχει χαθεί και μαζί του το αποθηκεμένο παρελθόν κι οι υποθήκες για το μέλλον.

Παρόν! Αυτό που υπάρχει είναι μόνο η στιγμή, που μόλις ήρθε, έφερε την αδελφή της στο άρμα της επόμενης κίνησης, για να αλλάξει την ηδονή της προηγούμενης στιγμής με μια φρέσκια πιο δυνατή.

Τραγοπόδαροι θεοί και κάθιδρες μαινάδες, Ζντρίγες, νεράιδες και τρομερά ξωτικά σε στύση, δίνουν ενέργεια στις ορμές που αδρανοποιήσαμε στη λάμπα ενός γραφείου. Δίνουν ζωή στις μοναχικές στιγμές, που πετάξαμε σε φακέλους αρχείου, με αριθμό πρωτοκόλλου και την σφραγίδα ΑΧΡΗΣΤΟΝ.

Η οικογένεια, οι άλλοι άνθρωποι, οι γονείς, οι σύζυγοι, τα παιδιά, περιμένουν σε πάρκα ταχτοποιημένα με παγκάκια και κηπουρούς να μας εντάξουν στο αιώνιο Μάτριξ των ενοχών και των ποινών.

Δευτέρα πρωί Πρέπει να φύγουμε. Αφήνουμε τους ονειρεμένους εραστές, τις ψυχεδελικές ερωμένες και μπαίνουμε στη μηχανή.

Welcome to the machine

Κλείνουμε την πόρτα και μέχρι το επόμενο Σάββατο που θα μας επιτρέψουν ν’ ανασάνουμε, αφιερώνουμε τη σκέψη μας στη «Μανία» του Πανουσόπουλου.

Στα αρώματα, στα χρώματα

στις μουσικές χαρίσου.....