Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Ierissos beach αντί της παραλίας Ιερισσού. Ή αλλιώς "Η εκδίκηση της αμμούδας"

Κατεβαίνω για την παλιά αποβάθρα και προσπαθώ, στη ζέστη του Μαΐου, να μυρίσω τη θάλασσα, μέσα απ’ τα καλάμια, στη στροφή για το γήπεδο. Τα καλάμια έχουν κοπεί και στα μούτρα μου σκάνε κάτι εξατμίσεις, που δε μπορεί να τις γιατρέψει ούτε η ευγενής βαρβατίλα απ’ τα ζώα του Καρτσώτα.

Κατεβαίνω στην παραλία και λειώνω απ’ την άσφαλτο. Η βλαχομπαρόκ ανάπτυξη επιβάλει να μην ξαναφυτρώσει πουθενά τριβόλι κι ο πανέμορφος ξηρός λιλά μάκος να αντικατασταθεί με υδροβόρο γκαζόν. Δεν ξέρω αν κανείς απ’ τους ντόπιους που λεν ότι αγαπούν τον τόπο τους, προβληματίστηκε έστω για μια στιγμή: Γιατί να φυλακιστεί το κύμα; Κι αναφέρομαι στους ανθρώπους, γιατί το κύμα δε σκιάζεται απ’ το μπετονένιο φίμωτρο που του φόρεσαν και εκδικείται, παίρνοντας τη σπάνια, μοναδικού κάλλους ηφαιστειακή άμμο και τη σκορπάει στα «μαυράδια», να την χαρούν οι φυκιάδες. Αντ’ αυτής, με τα βορειοανατολικά ρεύματα, επιστρέφει στην «αναπτυγμένη» Ιερισσό, τη λάσπη του Μποδοσάκη. Μια λάσπη που λαμπυρίζει απ’ τα ψήγματα μετάλλων και είναι τόσο άχρηστη, που ούτε τα σκουλήκια δεν την προτιμούν. Το νοιώθω, όταν από συνήθεια, στην ακροθαλασσιά, γυρίζω το πόδι μου στην αμμούδα κι αυτό σηκώνει λάσπη με ψήγματα μετάλλων κι ούτε ένα σκουλήκι, για να ταΐσω τα μουρμούρια του κόλπου μας

Πόσο ν’ αντέξει η δόλια η θάλασσα τόση αξιοποίηση;

Κατεβαίνω στην παλιά αποβάθρα και αισθάνομαι τα αυτιά μου να κακοποιούνται απ’ το νεοπλουτέ θόρυβο που συνοδεύει τις βάρβαρες ξαπλώστρες.

Πόσο λάιφ στάιλ να κάψουν τα μυαλά μας;

Κατεβαίνω στη θάλασσα και ντρέπομαι. Γνωρίζοντας πως υπεύθυνοι για όλο αυτό το χάλι είμαστε εμείς, οι Ιερισσιώτες. Εμείς εκλέξαμε όλα αυτά τα απίστευτα πολιτικά, πολιτιστικά και ηθικά τίποτα, που καταστρέψανε και συνεχίσουν να καταστρέφουν την Ιερισσό. Και φυσικά, στις επόμενες εκλογές θα συνεχίσουμε την παράδοση. Οι ελάχιστες ελπίδες περί του αντιθέτου, έχουν θαφτεί στα θεμέλια του απίστευτης ασχήμιας «νέου» χωριού, παρέα με τα … «άχρηστα» βράχια που δυναμιτίσαμε στα «Πλακιά».

ΥΓ: Καθένας έχει το ….. «Μασούτη» που του αξίζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου